Masturbacja polega na pobudzaniu własnych narządów płciowych, aby zaspokoić swoje potrzeby seksualne. Zazwyczaj ma na celu redukcję napięcia i prowadzi do osiągnięcia orgazmu. Stymulować możemy się za pomocą dłoni lub specjalnych akcesoriów, takich jak wibrator lub sztuczna pochwa. Masturbacja nie wymaga udziału partnera. Choć zakazuje jej wiele religii, seksuolodzy zaznaczają, że jest naturalnym elementem rozwoju człowieka. Niestety, u niektórych osób pojawia się uzależnienie od masturbacji, które może wpłynąć niekorzystnie na wiele aspektów ich życia. Co robić, gdy onanizm staje się nałogiem?
Masturbują się zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Onanizm jest sposobem na redukcję napięcia seksualnego. Często dotyczy osób samotnych, które nie mają innej możliwości zaspokojenia swoich potrzeb. Nierzadko onanizują się także osoby pozostające w związku, ale mające większe libido niż partner. Niekiedy onanizm uznaje się za urozmaicenie życia seksualnego lub podniecający element gry wstępnej. Realnym problemem staje się jednak uzależnienie od masturbacji. Niejednokrotnie prowadzi ono do rozpadu życia towarzyskiego oraz problemów małżeńskich i zawodowych.
Czym jest masturbacja?
Masturbacja polega na stymulacji własnych narządów płciowych bez udziału partnera. Ma ona na celu wywołanie pobudzenia seksualnego i osiągnięcie orgazmu. Najczęściej dotyczy ona młodzieży w okresie pokwitania, jednak onanizm nierzadko staje się elementem życia seksualnego dorosłych ludzi. U mężczyzn polega on na pobudzaniu penisa ruchami rąk mającymi przypominać kopulację. Kobiety masturbują się poprzez stymulację łechtaczki, pochwy, warg sromowych lub piersi. Niektóre osoby wykorzystują w tym celu specjalne akcesoria, takie jak wibratory czy sztuczne pochwy. Rzadziej sięgają po przedmioty codziennego użytku, które mogą być potencjalnie niebezpieczne. Osiągnięcie satysfakcji seksualnej w czasie masturbacji jest bardzo łatwe i nie wymaga myślenia o potrzebach partnera. Dlatego wiele osób uzależnia się od onanizmu, rezygnując z innych form realizacji seksualności.
Uzależnienie od masturbacji – jak je rozpoznać?
Osoby uzależnione od masturbacji często czują przymus onanizowania się. Czynność ta staje się nawykowa i mimowolna, zaczyna też zabierać im coraz więcej czasu. Onanizm u chorych staje się elementem ich codzienności, kompulsywnym aktem, nad którym nie są w stanie zapanować. Często rezygnują ze współżycia ze swoim partnerem, wybierając zaspokajanie swoich potrzeb w samotności. Zaprzestanie tej czynności wywołuje u nich objawy zespołu abstynencyjnego, czyli przykre doznania fizyczne i psychologiczne. Uzależnienie od masturbacji może prowadzić do zaburzeń emocjonalnych, izolacji od innych ludzi i problemów w życiu towarzyskim i zawodowym. Bywa także groźne dla zdrowia, jeżeli w trakcie onanizmu dochodzi do okaleczania się niebezpiecznymi przyrządami.
Dlaczego onanizm staje się nałogiem?
Masturbacja pozwala na szybkie zaspokojenie swoich potrzeb seksualnych. Nie wymaga troszczenia się o przyjemność drugiej osoby. Prowadzi do osiągnięcia orgazmu niezależnie od pory, miejsca czy obecności partnera. Dlatego wiele osób szybko się od niej uzależnia, preferując ją od tradycyjnego stosunku. Bardzo często uzależnienie od masturbacji maskuje inne problemy, które wywołują u pacjenta stres i napięcie. Onanizm staje się metodą ucieczki od nich, ponieważ wywołuje krótkie uczucie przyjemności i ulgi. Niestety, zaburzenie to zazwyczaj pogłębia się z czasem. Uzależniona osoba nie potrafi skupić się na obowiązkach rodzinnych i zawodowych. Często podporządkowuje nałogowi całe swoje życie – może zrezygnować ze spotkań ze znajomymi czy uprawiania sportu. Nierzadko występuje u niej spadek energii i motywacji. W skrajnych przypadkach u pacjenta rozwinąć się może depresja.
Uzależnienie od masturbacji – jak je wyleczyć?
Pierwszym krokiem do wyleczenia się z uzależnienia od masturbacji jest uświadomienie sobie problemu. Wiele osób nie zauważa, że nałóg destrukcyjnie wpływa na ich życie. Niestety, poradzenie sobie z nim samemu jest bardzo trudne. Dlatego warto z zaburzeniem zwrócić się do specjalisty – psychologa, psychoterapeuty lub seksuologa. Uzależniona osoba musi sama chcieć podjąć i kontynuować leczenie. Może zwierzyć się komuś bliskiemu, żeby otrzymać wsparcie oraz motywację do zmiany. Powinna także wypełnić swój wolny czas, najlepiej za pomocą aktywności fizycznej, która pozwoli na rozładowanie napięcia. Spotkania ze znajomymi lub kursy doszkalające mogą pomóc pacjentowi zająć czymś myśli, dzięki czemu nie wróci do szkodliwego nałogu. Opanowanie uzależnienia od onanizmu prowadzi zwykle do poprawy nastroju, a także zwiększenia libido i ochoty na tradycyjny seks.
Karolina Solga