W takim razie, kiedy martwić się zaparciem? Jeżeli towarzyszą mu chudnięcie, nudności, krew w stolcu lub silne bóle brzucha. Trzeba je bardzo poważnie traktować u osób z rodzinnym wywiadem raka jelita grubego czy anemią oraz gdy zaparcia pojawiły się nagle. A także zawsze, gdy mamy jakiekolwiek wątpliwości co do przyczyn blokady.
Podstawowym i zarazem najdokładniejszym badaniem w diagnostyce przyczyny zaparć jest kolonoskopia, czyli endoskopia jelita grubego. Decyzję, czy je przeprowadzić czy nie, najlepiej zostawić lekarzowi.
Nim zaczniemy panikować, dobrze jest pomyśleć nad opisanymi wcześniej czynnikami ryzyka, ocenić, jak bardzo jesteśmy na nie narażeni i – w razie potrzeby – je zmienić. Oznacza to: picie dużych ilości płynów, dietę bogatoresztkową (ziarna, pokarmy roślinne, błonnik w formie suplementu diety), regularne posiłki, unikanie pośpiechu w trakcie jedzenia, probiotyki. Warto starać się odwiedzać ubikację o stałej porze – nawet, jeśli nie skończy się to sukcesem.
Zwiększenie aktywności fizycznej – zwykły regularny spacer, może również pomóc. Przede wszystkim niewiele wymaga to od nas wysiłku, a może przynieść pożądane rezultaty. Należy unikać środków przeczyszczających – przy dłuższym stosowaniu trudno oddać stolec bez ich pomocy. Gdy te zmiany nie dadzą efektu, powinniśmy skontaktować się z lekarzem.