Zaczynają się pogłębiać zmiany osobowościowe. Chory mógł być wesołym, miłym człowiekiem, a nagle stał się nieznośnym, narzekającym i wiecznie niezadowolonym staruszkiem.
Przy demencji bardzo typowa jest podejrzliwość, oczernianie najbliższych, agresja, nadwrażliwość. W późniejszym stadium chory może mieć problem z mówieniem, nie pamięta podstawowych słów, nie potrafi zadbać o siebie i jest całkowicie zależny od pomocy innych.
Pierwsza pomoc przy demencji
Podstawową i najważniejszą sprawą dla chorego na demencję starczą, jest obecność rodziny. Mimo niekiedy agresywnego lub skandalicznego zachowania (chorzy potrafią oczerniać rodzinę wśród innych, oskarżać o kradzieże lub nawet uważać, że najbliższe osoby chcą im zrobić krzywdę) nie wolno dopuścić do sytuacji, w której osoba dotknięta chorobą zostaje ze swoimi problemami sama.
Warto mieć na uwadze to, że wszystko, co dzieje się z chorym, jest wynikiem zaburzeń psychicznych*, na które nie ma skutecznego lekarstwa. Demencji nie można wyleczyć, można ją jedynie złagodzić lekami wypisanymi przez psychiatrę (zwłaszcza w początkowej fazie).