Dopiero w XVIII wieku Franz Karl Achard opracował schemat produkcji cukru z buraków na skalę przemysłową i dzięki finansowemu wsparciu króla Fryderyka Wilhelma III zorganizował pierwszą cukrownię na świecie.
Napoleonowi Bonaparte zawdzięcza się szybki rozkwit przemysłu cukrowego (wydał odpowiednie dekrety wspomagające ten przemysł oraz zwolnił cukrowników od płacenia podatków przez kilka lat).
Od XIX wieku kraje o klimacie umiarkowanym zapewniają sobie produkcję cukru niezbędną do własnej konsumpcji. W tym też wieku cukier przestał być drogim rarytasem, a stał się produktem dostępnym dla każdego. Obecnie jest to jeden z najtańszych i najszerzej konsumowanych produktów spożywczych.
Z buraków otrzymujemy cukier:
- biały kryształ – najpopularniejszy cukier, używany przede wszystkim do słodzenia kawy czy herbaty oraz jako produkt do pieczenia ciast i deserów,
- drobny – cukier o drobnych kryształkach, dzięki czemu wykorzystywany jest do ucierania kremów oraz do posypywania sałatek,
- rafinada – cukier używany do słodzenia lub do dekoracji ciast czy deserów,
- puder – cukier bardzo drobny, używany do posypywania ciast lub jako składnik lukrów,
- kandyz – cukier używany jako dodatek do herbat, kawy czy domowych likierów.
Cukier jest podawany w formie sypkiej, w kostkach lub w postaci stożka (jest to tzw. głowa cukru).
I choć nadmiar tej słodkości jest szkodliwy, warto czasem pozwolić sobie na osłodzenie życia.
Sabina Sosnowska