Impulsywność
Kolejnym charakterystycznym objawem jest tak zwana impulsywność, czyli potrzeba bezzwłocznego działania tu i teraz. Impulsywne dziecko pobiegnie za piłką uciekającą na drugą stronę jezdni, nie rozglądając się przedtem na boki, by upewnić się, czy nie nadjeżdża samochód. Ponadto maluch oczekuje spełnienia zachcianki natychmiast, bezzwłocznie.
Takie dziecko da się namówić kolegom na zrobienie głupiego psikusa nauczycielowi, nie myśląc o konsekwencjach swojego czynu. Będzie także bez skrępowania wchodziło w słowo osobom dorosłym zajętym rozmową, nie dostrzegając w swoim zachowaniu niczego złego.
Impulsywność wyzwala natychmiastową reakcję na bodziec (zanim dziecko zdąży pomyśleć), dlatego może prowadzić do szeregu niepożądanych, a wręcz niebezpiecznych sytuacji.
U dzieci nadpobudliwych obserwujemy skłonność do gwałtownego wyrażania emocji. Bywają chwiejne emocjonalnie, łatwo przechodzą od stanu dobrego samopoczucia do krzyku, płaczu, złości. Reakcje te często są nieadekwatne do okoliczności oraz siły bodźca.
Dzieci nadpobudliwe nierzadko bywają niedojrzałe emocjonalnie, bardziej infantylne niż rówieśnicy, z trudnością realizują zadania na miarę wieku, na przykład zapominają o wywiązywaniu się z obowiązków domowych, często popadają w konflikty, łatwo się obrażają.
Przy tym wszystkim są zazwyczaj bardzo uczuciowe. Nie boją się okazywać własnych emocji (choć czasami robią to w sposób zbyt dosadny). Rodzice, z którymi rozmawiamy, mówią, że ich dzieci są opiekuńcze, dobre, szczere i wylewne.