Dziecko zaczyna zajmować się jedną czynnością, ale porzuca ją po chwili na rzecz kolejnej, nowszej, dla niego ciekawszej – tak zwany słomiany zapał. Ponadto bodźce docierające z otoczenia (dźwięki, smaki, zapachy, obecność innych osób) łatwo je dekoncentrują, wytrącają z aktualnej aktywności i utrudniają mu powrót do poprzedniego toku myślenia.
Nadruchliwość
Nadruchliwość to nadmierna aktywność motoryczna, która nie jest związana z działaniem celowym ani nie wynika ze struktury zadania. Innymi słowy: jest to rodzaj wewnętrznego przymusu pozostawania w stanie nieustannego, permanentnego ożywienia.
Jak podkreślają często rodzice i nauczyciele, dziecko działa jakby na wzmożonym napędzie. Maluchowi trudno jest usiedzieć na miejscu w czasie lekcji, podczas odrabiania pracy domowej, spożywania posiłków oraz w innych sytuacjach, które tego wymagają.
Potrzeba ruchu zmusza dziecko do niemalże ciągłej aktywności – w związku z tym skacze, biega, chodzi po sali, rozgląda się wkoło, bawi się rękami i przedmiotami itp. Jego zapasy energii wydają się być niespożyte. Nadruchliwość ujawnia się także pod postacią tak zwanego niepokoju ruchowego i stereotypii ruchowych (skurcze mięśni, tiki ruchowe, kręcenie włosów, pocieranie skóry dłoni itp.).