Każdy rodzic miewa czasem poczucie winy. Gdy kobieta wraca do pracy, doskwierają jej wyrzuty sumienia, że zaniedbuje dziecko. Także potencjalne błędy wychowawcze, o których można teraz przeczytać w wielu popularnych poradnikach, mocno przytłaczają matki i ojców. Jednak istnieje szczególna grupa, która boryka się z wyrzutami sumienia. Poczucie winy rodziców dzieci z niepełnosprawnością stanowi obecnie przedmiot wielu badań naukowych, ponieważ ci ludzie potrzebują wsparcia psychologicznego.
Spis treści:
- Kiedy wyrzuty sumienia stają się przytłaczające
- Poczucie winy z powodu choroby dziecka
- Poczucie winy rodziców dzieci z niepełnosprawnością
- Zaniedbania rodziców, czyli przedmiot nieustannych spekulacji
- Żmudna rehabilitacja dziecka z niepełnosprawnością
- Wyrzuty sumienia matek dzieci niepełnosprawnych
- Kiedy codzienna rehabilitacja przytłacza
- Nadmierne oczekiwania wobec rodziców chorych dzieci
- Dlaczego rodzice dzieci niepełnosprawnych muszą zadbać o siebie?
Kiedy wyrzuty sumienia stają się przytłaczające
Każdy miewa czasem wyrzuty sumienia, że postąpił inaczej, niż powinien. Niemniej w przypadku rodziców dzieci z niepełnosprawnością poczucie winy jest dużo bardziej przybijające. Nie chodzi tutaj o drobiazgi, które można naprawić, lecz chorobę ich pociechy, którą nie zawsze można pokonać lub zredukować jej skutki tak bardzo, jak by się tego chciało.
Poczucie winy z powodu choroby dziecka
Każdy rodzic, jeśli jest zdrowy i dojrzały emocjonalnie, pragnie dla swojego dziecka wszystkiego, co najlepsze. Zdrowia, dobrze płatnej pracy, zadowolenia z życia, wspaniałych przyjaciół – wszak zależy mu na szczęściu pociechy. Czasem jednak rzeczywistość przynosi przykre niespodzianki. Dziecko przychodzi na świat chore i wymaga kompleksowej rehabilitacji. Czasem skutki wad wrodzonych są nieodwracalne i niewiele można zdziałać. Wówczas pojawia się poczucie winy. Wyrzuty sumienia mocniej doskwierają kobietom z racji ich roli.
Poczucie winy rodziców dzieci z niepełnosprawnością
Poczucie winy rodziców dzieci z niepełnosprawnością to trudny temat, który warto podjąć, ponieważ często nie zdajemy sobie sprawy, z iloma surowymi i niesprawiedliwymi ocenami przychodzi im się zmierzyć. Matki miewają wyrzuty sumienia, gdy dziecko rodzi się chore. Zarzucają sobie, że pewnie niewłaściwie się odżywiały, suplementowały za mało kwasu foliowego, niepotrzebnie przez lata stosowały środki antykoncepcyjne. W każdym zdarzeniu z przeszłości widzą przyczynę niepełnosprawności swojej pociechy. Tymczasem warto sobie uświadomić, że nie na wszystko mamy wpływ, choć bardzo byśmy tego chcieli.
Zaniedbania rodziców, czyli przedmiot nieustannych spekulacji
Jeśli chodzi o wyrzuty sumienia matek dzieci z niepełnosprawnością, to często dotyczą one tego, że coś zaniedbały. Zbyt późno dostrzegły niepokojące objawy, zbyt długo zwlekały z wizytą u lekarza, poszły do specjalisty w ramach NFZ, zamiast prywatnie. Może inny lekarz byłby bardziej kompetentny i mógłby pomóc. Może zaniedbałam coś ważnego i problemy ze zdrowiem u mojego dziecka to moja wina. Takie gdybanie nigdy nie ma końca. Można snuć liczne przypuszczenia, lecz nigdy nie dowiemy się, dlaczego dziecko urodziło się chore. Warto zaakceptować ten fakt i zrobić dla niego tyle, ile można. Czasem w grę wchodzi innowacyjne leczenie, operacja za granicą, na którą trzeba uzbierać środki w ramach zrzutki społecznej. Kiedy indziej możliwa jest rehabilitacja dziecka z niepełnosprawnością, która może zapewnić mu większy komfort życia.
Żmudna rehabilitacja dziecka z niepełnosprawnością
Życie rodziców dzieci z niepełnosprawnością to nieustanna praca nad powrotem pociechy do zdrowia. Matki potrafią zrezygnować z pracy zawodowej, by codziennie jeździć z dzieckiem do specjalisty i wykonywać ćwiczenia pod bacznym okiem rehabilitanta. Niestety nadmiar obowiązków i oczekiwań wobec nich prowadzi do braku sił oraz wypalenia zawodowego. Matki, które poświęcają się dzieciom z niepełnosprawnością, często pozostają same z problemem. Nikt ich nie wyręcza, zapewniając w ten sposób wolne popołudnie na odpoczynek. Nic dziwnego, że wiele z nich przypłaca walkę o zdrowie dziecka depresją, zwłaszcza gdy nie widać efektów rehabilitacji czy podjętego leczenia.
Wyrzuty sumienia matek dzieci niepełnosprawnych
Wyrzuty sumienia u matek dzieci z niepełnosprawnością bardzo często pojawiają się wówczas, gdy te robią coś dla siebie, np. wychodzą z przyjaciółką na obiad, zakupy czy do fryzjera. Taka rozrywka wydaje się nieadekwatna, gdy pociecha cierpi, nie może się poruszać czy swobodnie bawić. Jednak także matka niepełnosprawnego dziecka potrzebuje rozrywki i odpoczynku. Jeśli nie zadba o siebie, nie będzie mogła poświęcić się opiece nad chorą córką czy synem.
Kiedy codzienna rehabilitacja przytłacza
Czasem też poczucie winy pojawia się wówczas, gdy matka chorego dziecka nie ma sił na codzienną rehabilitację. Wiele z nich to drobne kobiety, które ciągłe ćwiczenia wyczerpują fizycznie. Tymczasem ich postawa, całkowicie normalna, często spotyka się ze społecznym potępieniem. Od matki oczekuje się więcej, poświęcenia i pełnej dyspozycyjności. Wiele osób nie rozumie, jak mogła w weekend nie ćwiczyć z dzieckiem, przecież to oddala jego szanse na wyzdrowienie. Prawda jest jednak taka, że wielu rodziców traci siły. Potrzebuje większego wsparcia ze strony NFZ, który zapewniłby częstsze wizyty rehabilitanta w ramach kontraktu.
Nadmierne oczekiwania wobec rodziców chorych dzieci
Od rodziców dzieci z niepełnosprawnością często oczekuje się więcej, niż są oni w stanie dać. Terapeuta lubi podkreślać, że najważniejsze są pierwsze miesiące życia, to wtedy rehabilitacja może najwięcej pomóc. Powinna być systematyczna i intensywna. Później bowiem szanse na wyzdrowienie gwałtownie spadają. Jednak rodzic nie jest fizjoterapeutą, potrzebuje wsparcia specjalisty przy leczeniu dziecka. Oczywiście może dodatkowo ćwiczyć z dzieckiem, ale nie można od niego oczekiwać heroizmu i oskarżać go o brak efektów.
Dlaczego rodzice dzieci niepełnosprawnych muszą zadbać o siebie?
Sztuka odpuszczania jest trudna do opanowania zwłaszcza przez matki niepełnosprawnych dzieci. Czasem trzeba jednak się jej nauczyć, ponieważ inaczej nie da się żyć. Rodzice dzieci z niepełnosprawnością często potrzebują wsparcia psychoterapeutycznego. Muszą zadbać też o relacje z partnerem czy zdrowymi dziećmi. Inaczej rodzina może się rozpaść. Poza tym powinni dbać także o swój dobrostan, ponieważ ich chora pociecha nie wyfrunie z gniazda, lecz trzeba będzie się nią opiekować jeszcze przez długi czas.