W maju Konkurs Piosenki Eurowizji będzie świętował 60. urodziny. Choć nie brakuje opinii, iż od kilku lat przypomina on festiwal kiczu, wciąż cieszy się ogromnym zainteresowaniem wśród widzów na całym świecie.
Występ na Eurowizji stanowi doskonałą okazję do zaprezentowania swojej twórczości szerszej publiczności. Za sprawą konkursu wielu artystów zrobiło zawrotną karierę, choć nie zdobyło Grand Prix. Utwory zaprezentowane podczas Eurowizji często puszczane są przez rozgłośnie radiowe, a artyści podpisują kontrakt z wytwórnią płytową na międzynarodowe tournee.
Występ na Eurowizji gwarancją międzynarodowego sukcesu?
W polskich rozgłośniach radiowych wciąż można usłyszeć przeboje takie jak „Satellite” Leny (Grand Prix Eurowizji 2010), „Euphoria” Loreen (Grand Prix 2012), „Is It Right” grupy Elaiza (Eurowizja 2014). Największą zaletą tego konkursu jest jego różnorodność. Podczas konkursu można usłyszeć zarówno ostre, rockowe piosenki, vide zespół Lordi (Grand Prix w 2006), jak i utwory folkowe w stylu Alexandra Rybaka, zwycięzcy z 2009 roku.
Utwór Edyty Górniak doceniony przez Europę
Polska zadebiutowała na Eurowizji w 1994 roku, to właśnie 21 lat temu odniosła swój największy sukces. Utwór „To nie ja” w wykonaniu Edyty Górniak otarł się o zwycięstwo, ostatecznie zajmując drugie miejsce. Piosenka została zaśpiewana w języku polskim, słowa napisał Jacek Cygan. Po 1994 roku Polska wielokrotnie z różnym skutkiem startowała w konkursie. Do 2003 roku kraj, którego reprezentant zajął jedno z ostatnich miejsc w finale, pauzował w kolejnym konkursie. W związku z tym, iż nie wszystkie utwory Polaków zostały docenione przez Europejczyków, nasz kraj często jedynie śledził przebieg konkursu, nie mogąc wystawić własnej piosenki. Rewolucja nastąpiła w 2004 roku, kiedy to wprowadzono półfinał.
Półfinały wyrównują szanse?
W latach 2004 – 2007 z czwartkowego półfinału do finału awansowało 10 najlepszych wykonawców. Gwarantowany występ w sobotnim koncercie miało 14 krajów, które w poprzednim roku zajęły najwyższe miejsca. To rozwiązanie szybko jednak spotkało się z krytyką. Jego przeciwnicy podkreślali, iż kraje rywalizujące w półfinale mają większą szansę na to, aby sięgnąć po Grand Prix, ponieważ widzowie zdążyli osłuchać się z ich propozycjami. W celu „wyrównania” szans w 2008 roku wprowadzono dwa półfinały: wtorkowy i czwartkowy. Zapewniony udział w sobotnim finale mieli tylko ci artyści, którzy zostali wystawieni przez kraje „Wielkiej Czwórki”, czyli Niemcy, Hiszpania, Wielka Brytania i Francja oraz zwycięzca ubiegłorocznej Eurowizji. Przywileje dla państw zachodniej Europy tłumaczono tym, iż ponoszą one największe koszty organizacji konkursu. W 2011 roku do rywalizacji powróciły Włochy i „Wielka Czwórka” rozrosła się do „Wielkiej Piątki”.
Źródła zdjęć:
Zdjęcie Moniki Kuszyńskiej – Slawek, tytuł zdjęcia Monika Kuszyńska w Opolu, 2 czerwca 2012, licencja CC BY-SA 2.0
Zdjęcie Edyty Górniak – Daniel Kruczyński, tytuł Edyta Górniak, licencja CC BY-SA 2.0
Zdjęcie Cleo – Albin Olsson, tytuł Donatan & Cleo during a Meet & Greet at the Eurovision Song Contest 2014, licencja CC BY-SA 3.0