Każda kultura wykształciła własny, specyficzny ideał kobiecości. Czy kobiecość może istnieć w oderwaniu od konkretnej kultury? Czy można określić, czym jest kobiecość w ogóle
Kobiecość z różnych zakątków świata
Ideał kobiecości w kulturze zachodniej jest nam dobrze znany: długie nogi, okrągłe biodra, pełne piersi, duże oczy, „zdrowy” wygląd, młodość i witalność. Jednak nie wszędzie pełnia kobiecości jest tak samo pojmowana. W Mauretanii ideałem atrakcyjności jest jak największa otyłość, symbol dostatku.
Kobiety z plemienia Mursi oraz Sara ozdabiają swoją twarz glinianym krążkiem, który wkładają w rozcięcie na dolnej wardze. Im większy krążek uda się zmieścić, tym kobieta staje się atrakcyjniejsza. W tamtejszych kulturach nie są znane pocałunki. W innych plemionach afrykańskich wyznacznikiem kobiecości jest rozmiar i kształt blizn na brzuchu, które wycina się dziewczynkom w dzieciństwie. Z kolei w Chinach u kobiet cenione są bardzo małe stopy.
Pytania o kobiecość
Wzorce kobiecości się zmieniają. Nie tylko każda kultura posiada swój własny ideał kobiecego piękna, ale także ulega on zmianie na przestrzeni lat. To zmusza do zastanowienia, czy kobiecość to coś, co zależy od naszego wyglądu? Czy zależy od posiadania krągłych piersi, odpowiedniej wagi, konkretnego rozmiaru stóp lub specyficznie ozdobionego ciała? Czy brak jakiegoś atrybutu, który w danym czasie i w danej kulturze jest uznawany za specyficznie kobiecy, oznacza, że kobieta przestaje być kobieca?