Umiejętność czytania i poprawnego pisania jest bardzo przydatna w codziennym życiu. Istnieją osoby, które ze względu na dysfunkcje układu nerwowego mają trudności z przyswojeniem zasad ortografii i interpunkcji. Zdarza się, że przekręcają słowa podczas czytania, przez co źle interpretują polecenie na egzaminie. Zdiagnozowana dysleksja wiele zmienia w życiu dziecka. Pomaga dostosować do niego sposób nauczania i dostrzec jego inne talenty. Jak wspierać dziecko z dysleksją?
Spis treści:
- Co daje opinia o dysleksji?
- Co zrobić, aby dysleksja nie stygmatyzowała dziecka?
- Jak niezdiagnozowana depresja wpływa na poczucie własnej wartości?
- Jak wspierać dziecko z dysleksją?
- Jakie są prawa dyslektyka i dysgrafika?
- Akceptacja dziecka z dysleksją – dlaczego jest tak ważna?
Co daje opinia o dysleksji?
Dysleksja, czyli problem z czytaniem i pisaniem, diagnozują poradnie psychologiczno-pedagogiczne. Rodzic, którego dziecko ma wyraźne trudności z przyswojeniem wyżej wspomnianych umiejętności, może zgłosić się do nich, aby ustalić źródło problemu. Jeśli testy na dysleksję potwierdzą ją, specjalista sporządzi opinię. Jej przedstawienie w szkole daje uczniowi wiele praw. Nauczyciel ma obowiązek dostosować sposób nauczania do możliwości dziecka. Jednocześnie otrzymuje on informacje, że jego problemy z pisaniem i czytaniem nie wynikają z lenistwa. Posiadają głębsze podłoże, dlatego nie da się ich rozwiązać poprzez czytanie większej liczby książek.
Co zrobić, aby dysleksja nie stygmatyzowała dziecka?
Problemy z czytaniem i pisaniem często stygmatyzują dziecko. Nauczyciele postrzegają je jako mniej zdolne lub leniwe. Rówieśnicy naśmiewają się z jego trudności. Opinia o dysleksji pozwala spojrzeć na problem z innej perspektywy. Pewnych ograniczeń nie da się przeskoczyć. Jedni ludzie mają większe trudności z pisaniem, drudzy z liczeniem. Ktoś, kto świetnie radzi sobie z polskim, matematyką, fizyką i chemią, może nie przejawiać zdolności manualnych.
Jak niezdiagnozowana depresja wpływa na poczucie własnej wartości?
Niezdiagnozowana dysleksja sprawia, że dziecko gorzej radzi sobie w szkole. Nie potrafi poprawnie odczytać poleceń na sprawdzianie, przez co otrzymuje niskie oceny i miewa problem z uzyskaniem promocji do kolejnej klasy. Opisana sytuacja odbija się negatywnie na psychice dyslektyka. Wpędza go w depresję i obniża poczucie własnej wartości. Kluczową rolę odgrywa odpowiednia diagnostyka w poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Jak wspierać dziecko z dysleksją?
Dyslektyk potrzebuje pozytywnych bodźców rozwojowych. Zaleca się, aby nauczyciele i rodzice podkreślali jego mocne strony. Osoba, która nie potrafi poprawnie pisać i czytać, często zdradza inne talenty. Zauważono, że dyslektycy mają wysoką inteligencję. Ponadto wielu z nich odnajduje się w przedmiotach ścisłych oraz w działalności artystycznej. Jak wspierać dziecko z dysleksją? Przede wszystkim nie należy go nadmiernie obciążać nauką czytania. Niekiedy zdarza się, że młody człowiek spędza nad książkami całe popołudnie. Działa to na niego demotywująco. Jednocześnie ogranicza możliwość rozwoju posiadanych przez niego talentów. 4 godziny dziennie spędzone nad lekturą książek sprawiają, że brakuje czasu na rozwiązywanie zadań z matematyki czy naukę gry na fortepianie.
Jakie są prawa dyslektyka i dysgrafika?
Szkoła ma obowiązek wspierać dziecko z dysleksją, m.in. wydłużając czas przeznaczony na napisanie sprawdzianu. Test ósmoklasisty czy matura z języka polskiego dopuszcza więcej błędów ortograficznych i interpunkcyjnych u osób, które posiadają opinię z poradni. Niekiedy młody człowiek pisze poprawnie i świetnie radzi sobie z czytaniem. Ma jednak trudności z czytelnym pismem. Dysgrafikom też przysługują specjalne prawa. Mogą oni pisać egzaminy na komputerze. Nieczytelny charakter pisma nie ogranicza ich w żadnym stopniu, ponieważ większość zadań zawodowych wykonuje się dziś w edytorze tekstu. Odręcznie podpisuje się tylko umowy oraz wypełnia druczki na poczcie.
Akceptacja dziecka z dysleksją – dlaczego jest tak ważna?
Rodzice, którzy zastanawiają się, jak wspierać dziecko z dysleksją, powinni zapewnić mu atmosferę opartą na akceptacji. Wielu młodych ludzi zmaga się z poczuciem bycia gorszym, ponieważ nie radzi sobie ze szkolnymi wymogami. Rodzic powinien pokazać dziecku, że w pełni go akceptuje i rozumie. Nie każdy sprawdza się we wszystkim, co robi. Nie oznacza to, że jest bezużyteczny dla społeczeństwa. Warto skupić się na mocnych stronach i rozwijać je, aby uczynić z nich swój atut.
Magdalena Kukurowska